Herbert sá , hvussu tann fremmandi kýtti seg at taka taskurnar upp. Tær sóu sera tungar út. Men tað var eisini nakað annað. Herbert føldi, hvussu búkurin ringdi seg saman av ræðslu. Tá tann fremmandi tók ta einu taskuna upp, sást okkurt reytt á trætrappuni.
Blóð, hugsaði Herbert. Blóð er á taskuni.
Ein gátuførur fremmandur kemur til Eldsala. Hetta er heitasta summarið, Herbert nakrantíð minnist, og vespurnar eru alla staðni. Samstundis eru fólk í Eldsala farin at leggjast sjúk. Tey fáa fepur og reyð eygu, og Herbert og vin konan, Sally, hava varhugan av, at okkurt er galið. Okkurt ræðuligt er um at henda! Tey leita sær trygd í loyniliga goymistaðnum, í afturlatnu vindmylluni, har eingin livandi – ella deyður – fær fatur á teimum.
Ella, er tað nú so?

BFL, 2024